رابطه متقابل میان اجزای سرمایه های فکری(سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه مشتری) و اثرات آنها بر عملکرد سازمانی واحدهای بانک ملی استان تهران

این تحقیق به دنبال تعیین رابطه سرمایه فکری ( و اجزای آن) با عملکرد شعب بانک ملی ایران در سطح استان تهران است. در واقع، این تحقیق می کوشد که اولاً رابطه اجزای سرمایه فکری با یکدیگر و سپس رابطه هر یک از آنها با عملکرد سازمانی را بررسی و مورد آزمون قرار دهد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا، تحلیلی- توصیفی و مبتنی بر استراتژی همبستگی است و روش گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه)صورت پذیرفته است. جامعه آماری کلیه روسا یا معاونین هریک از 558 شعبه بانک ملی استان تهران بوده و 250 شعبه به عنوان نمونه آماری لحاظ شده و از روش نمونه گیری تصادفی استفاده گردید. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد از دیدگاه روسا و معاونین شعب بانک ملی استان تهران میان اجزای سرمایه فکری با یکدیگر و نیز اجزای سرمایه فکری با عملکرد سازمانی، رابطه مثبت متوسط به بالا، مستقیم و معناداری وجود دارد. در این بین، سرمایه انسانی دارای بیشترین رابطه معنادار مثبت با شاخصهای عملکردی (0.756=r) بوده و سرمایه های ساختاری و سرمایه های مشتری در جایگاههای بعدی قرار دارند، همچنین نتایج نشان داد در حدود32 درصد از تغییرات عملکردی را می توان به مولفه های سرمایه فکری نسبت داد و الباقی به عوامل غیر از سرمایه های فکری مربوط می گردد و در خصوص سهم هر یک از اجزای سرمایه فکری از مقدار فوق مشخص گردید رابطه نسبتاً قوی و مثبت میان سرمایه انسانی و عملکرد وجود دارد بطوریکه حدود 67 درصد از تغییرات شاخصهای عملکردی را می توان بطور مستقیم به سرمایه های انسانی نسبت داد و سرمایه ساختاری و سرمایه مشتری هر یک به تنهایی دارای رابطه معناداری با شاخصهای عملکردی نبوده و نهایتا متدولوژی بارون و کنی نشان داد که سرمایه انسانی دارای رابطه مستقیم با عملکرد بوده اما رابطه سرمایه ساختاری با عملکرد غیر مستقیم بوده و بواسطه میانجی گری متغیر سرمایه مشتری انجام می شود.